👈گلن كلارك در كتاب دعاى ربانى گفته:
از كندوى زنبوران آهنگى چون صفير به گوش رسيد ، كه بى شباهت به زمزمه امواج دريا نبود ،
پيرمرد پرورش دهنده زنبورها گفت : اينها ماموران تهويه هستند، اينها طورى ايستاده اند كه سرشان رو به طرف پايين و متوجه به مركز كندو است .
بالهايشان به قدرى سريع در حركت است كه وقتى به ان نگاه مى كنيد تصور مى كنيد مه يا غبار لرزان است ، اينها هواى كثيف را از يك طرف مدخل به خارج مى فرستند و از طرف ديگر هواى خالص و تازه را به درون كندو مى مكند ،
پيرمرد شمعى را به كندو نزديك كرد و فورا جريان كندو ان را خاموش كرد ، چون زنبوران مامور تهويه داشتند در داخل كندو ان اصول را انجام ميدادند كه برايش خوانده شده بودند . و ادامه ميدهد .
🔴آيا آنهايي كه خود را مسيحى مى خوانند نيز نبايد چنين كنند ؟
يعنى ما در هر وضعيت و جايگاهى هستيم گاهى لازم است به ايستيم و قدرى فكر كنيم و مرورى داشته باشيم كه چى بوديم و براى چى خوانده شديم و وظيفه ما چيست ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر